Մայր Թերեզա Ես կրկին կնայեմ աստղերին… Բարև, ես Գ.-ն եմ։ Ութ տարեկան էի, երբ կորցրեցի հորս։ Մայրս ամուսնացավ։ Իմ մանկությունը վերջացավ։ Տխուր ու անսփոփ էին իմ օրերը։ Երկինքը մռայլվեց, արևն այլևս չէր ժպտում, ես չէի նայում աստղերին… Հոգնել եմ հիշելուց, մոռանալ փորձելուց եմ հոգնել։ Սրտիս մեջ ծնվել էր ցավը ու չէր մեռնում։ Իմ հանդեպ իր ողջ ատելությամբ խորթ հայրս ցանկանում էր ջնջել իմ հիշողությունը՝ մոռացության տալ հորս։ Երդվյալ թշնամանքով ոչնչացրին հորս միակ հուշը՝ մի փոքրիկ նկար… Ես փախա տնից… Ես չէի հիշում,թե վերջին անգամ, երբ էի սրտանց ծիծաղել։ Հրաշք կատարվեց։ Ես հայտնվեցի «Սաբինե» փոքր տանը։ Իմ տունը չուներ այս տան տաքությունը,